Krzysztof Ludwin

Oryginalne prace Artysty Krzysztof Ludwin na sprzedaż

Brak dostępnych dzieł

Zapraszamy tutaj wkrótce! W tym miejscu zostanie wyświetlonych więcej prac Artystów w miarę ich dodawania do naszej galerii

Krzysztof Ludwin – malarz, architekt i nauczyciel akademicki (dr arch., prof. PK). Specjalizuje się w akwareli; współzałożyciel Stowarzyszenia Akwarelistów Polskich, autor podręcznika PWN „Nauka malowania akwarelą” (2011).

Krzysztof Ludwin – mistrz akwareli, architekt i pedagog

Krzysztof Ludwin, urodzony w Krakowie, to malarz i architekt (dr arch., prof. PK), członek ZPAP i współzałożyciel Stowarzyszenia Akwarelistów Polskich (SAP). W malarstwie sztalugowym specjalizuje się w akwareli, łącząc wrażliwość koloru z doświadczeniem architekta.

Biografia i wykształcenie

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej (1981–1987) oraz Wydziału Form Przemysłowych ASP w Krakowie (1987–1988). Autor podręcznika „Nauka malowania akwarelą” (PWN, 2011). Uczestnik licznych plenerów i wystaw w kraju i za granicą.

Najważniejsze wystawy (wybór)

„Beyond Eighties”, Strawberry Fields, Kraków (1990)
Promocje albumu „Kraków w akwarelach”, Tarnowskie Góry (2002), Kraków (2003)
„Świat w akwareli”, BWA Rzeszów (2011); Hotel Niebieski, Kraków (2018)
„Zmienność nastroju”, Muzeum Regionalne w Radomsku (2020)

Wystawy zagraniczne (wybór)

Kopenhaga (1983), Londyn – POSK (1989)
Międzynarodowy Festiwal Akwareli, Brioude, Francja (2009, 2011, 2013, 2017, 2021)
Rennes i Bretania – wystawy i pokaz prac (2011)
ECWS, Avignon (2016)

Nagrody

I nagroda – międzynarodowy konkurs malarski, Rennes (2011), za obraz olejny „Wibracje paryskie”.

Technika i wskazówki akwarelowe

Akwarela wymaga planowania światła – biel papieru to najjaśniejszy „pigment”. Krzysztof Ludwin buduje obraz od ogólnych plam do detalu, pozostawiając rezerwy światła i stopniowo wzmacniając kontrasty. Miękkie przejścia uzyskuje przez pracę „na mokrym”, a klarowne akcenty – warstwami laserunków „na suchym”. Zobacz więcej prac w nurcie akwarela.

Architektoniczna precyzja spotyka się tu z swobodą plamy. Najpierw wyznacz kompozycję i kierunki perspektywy, potem kładź duże plamy barwne dla budowy nastroju. Detal pojawia się dopiero na końcu – cienkim pędzlem, z kontrolą nasycenia. Więcej o artyście: Krzysztof Ludwin.

Praktyczna rada: pracuj na chłonnych papierach 100% bawełna (300–640 g/m²), testuj ograniczoną paletę (np. ultramaryna, sienna palona, cytryna, alizaryna) i zostaw „oddech” papieru. Jeśli plama wymknie się spod kontroli – wykorzystaj ją jako walor ekspresji zamiast kryć całość kolejną warstwą.