Dzieła sztuki w kategorii Obrazy do hotelu

„Cisza” (2023) Beaty Walczak to akrylowy obraz na płótnie, w którym zamyślona postać w fioletowym swetrze wyłania się z nocnego pejzażu pełnego roślin. Zieleń liści zasłania część twarzy, a w oddali widać grupę białych sylwetek – wszystko razem tworzy metaforyczną opowieść o milczeniu, pamięci i wewnętrznym świecie emocji.

„Korzenie tajemnicy” (2025) Beaty Walczak to akrylowy obraz na płótnie, na którym dwie dziewczyny ukryte w gęstej roślinności dzielą się szeptem. Podzielona na część nadziemną i podziemną kompozycja sugeruje, że każda tajemnica ma swoje głębokie korzenie – niewidoczne, ale wciąż żywe.

„Co było, nie było” (2022) Beaty Walczak to akrylowy obraz na płótnie, przedstawiający parę obejmującą się w bajkowym lesie pełnym liści i różowych owoców. Intensywna zieleń, dekoracyjne wzory i symboliczny tytuł tworzą opowieść o pamięci, bliskości i tym, co ulotne.

„Wszystko ma swój czas” (2023) Beaty Walczak to akrylowy obraz na płótnie, na którym postać odpoczywająca na turkusowym koniu–zebrze zanurzona jest w gąszczu liści i rozłożystym drzewie. Intensywne róże i zielenie tworzą baśniową scenę, przypominając o rytmie natury, dzieciństwie i potrzebie zatrzymania się w odpowiednim momencie.

„Chroniczne przyciąganie” (2022) Beaty Walczak to akrylowy obraz na płótnie, w którym akrobatycznie wygięta postać kobiety spotyka się z bujną, niemal mityczną rośliną. Intensywna zieleń, czerwony donicowy ornament, wąż i jabłko budują współczesną, przewrotną odsłonę opowieści o pokusie i przyciąganiu.

„AKT ECCE HOMO purple” (2023) Maliny Wieczorek to duży obraz akrylowo-olejny na płótnie (120 × 120 cm), w którym motyw aktu zostaje zestawiony z dramatycznym, fioletowym kolorem. Ekspresyjna forma i symboliczny tytuł „Ecce Homo” podkreślają kruchość, siłę i godność ludzkiego ciała.

„Akt Znaki 1” (2020) Maliny Wieczorek to kameralny, abstrakcyjny akt, w którym sylwetka zostaje zredukowana do znaku – jasnego, fakturowanego prostokąta na złocisto-ochrowym tle. Minimalistyczna forma i subtelna gra koloru tworzą kontemplacyjny nastrój.

„Akt w trawach 3” (2024) Maliny Wieczorek to nastrojowy obraz z cyklu aktów w naturalnym otoczeniu. Sylwetka kobieca przenika się z rytmem traw i roślin, tworząc pełną spokoju, a jednocześnie zmysłową kompozycję o nowoczesnym charakterze.

„Akt w trawach 1” (2024) Maliny Wieczorek to nastrojowy obraz o wymiarach 50 × 50 cm, w którym subtelny akt kobiecy zostaje wpisany w naturalne otoczenie traw. Połączenie delikatnej figuracji z miękką, roślinną sceną tworzy atmosferę spokoju, bliskości natury i intymnego wyciszenia.

„ACT – Woman from Sirius, Terra Ignota” (2025) Maliny Wieczorek to ekspresyjny obraz olejno-akrylowy na płótnie o wymiarach 100 × 100 cm. Artystka łączy motyw aktu kobiecego z kosmiczną narracją, tworząc wizję istoty z odległego świata, zagubionej w nieznanym pejzażu – terra ignota.

„Akt” (2023) Maliny Wieczorek to subtelne studium ludzkiego ciała, utrzymane w nowoczesnej, malarskiej formie. Delikatna gra światła i cienia podkreśla linię sylwetki, tworząc obraz emanujący wrażliwością, spokojem i elegancją.

Obraz „Akt Owoc Kobiecości” (2024) autorstwa Maliny Wieczorek. Technika mieszana na płótnie (akryl, olej, pastele, ołówek), 100 × 170 cm. Współczesny akt jako manifest różnorodnych ról i energii kobiecej – sensualność spotyka siłę i sprawczość.

Obraz „Akt, Kobieta i Słońce” (2024) autorstwa Maliny Wieczorek. Technika mieszana na płótnie (akryl, olej, pastel, ołówek/kredka), 120 × 130 cm. Współczesny akt jako nośnik emocji, duchowości i pytań o tożsamość – ciało sprowadzone do znaku i formy.

Obraz „Akt, Kobieta i Mars” (2024) autorstwa Maliny Wieczorek. Technika mieszana na płótnie (akryl/olej/kredka), 100 × 100 cm. Z cyklu Kobiety i Planety – kobiecość jako żywioł łączący siłę i wrażliwość; czerwone akcenty „Marsowe”, żywy gest, warstwowa faktura.

„Grey Composition” (2024) Romana Gossa to abstrakcyjny obraz olejny na płótnie zdominowany przez stonowane szaro-niebieskie tło. Jasne akcenty żółci, bieli, czerni, brązu i jasnej zieleni pojawiają się w odważnych, teksturowanych blokach, tworząc wrażenie warstw i architektonicznej kompozycji.

„Composition 17” (2024) Romana Gossa to abstrakcyjny obraz olejny na płótnie, zbudowany z poziomych i pionowych bloków koloru. Ciepła, ziemista paleta brązów, beżów, żółci, bieli i jasnej zieleni oraz bogata faktura tworzą wrażenie głębi, światła i wyrafinowanej struktury.

„Vox” (2024) Romana Gossa to obraz olejny na płótnie, w którym ciepłe czerwienie i brązy kontrastują z chłodnymi, jasnozielonymi plamami barwnymi. Geometryczna kompozycja i bogata faktura tworzą wrażenie dynamicznej walki światła i cienia.

„Miracle” (2024) Romana Gossa to olejny obraz na płótnie, w którym artysta tworzy półabstrakcyjny krajobraz w zgeometryzowanych formach i stonowanych błękitach. Wielowarstwowo nakładane kolory i bogata faktura budują spokojną, niemal medytacyjną przestrzeń światła i cienia.

„Lux 7707” (2023) Rafała Wieczorka to ręcznie malowany, abstrakcyjny obraz akrylowy na płótnie z cyklu Lux. Dominujące odcienie szarej platyny tworzą minimalistyczne studium światła, idealne do nowoczesnego salonu, biura lub eleganckiego gabinetu.

„Lux 8813” (2018) Rafała Wieczorka to ręcznie malowany, abstrakcyjny obraz akrylowy na płótnie z cyklu Lux. Dominujące żółto-złote odcienie tworzą studium światła, idealne jako nowoczesny obraz do salonu, biura lub eleganckiego gabinetu.

„Lux 0171” (2017) Rafała Wieczorka to abstrakcyjny obraz akrylowy na płótnie z cyklu Lux, poświęcony tematowi światła. Minimalistyczna kompozycja w żółtych odcieniach idealnie dopełni nowoczesne wnętrza salonu, biura lub gabinetu.

„Koncert Organowy” (2022) Rafała Labijaka to olej na reliefowym podkładzie (płyta HDF), 100 × 100 cm. Struktura warstw buduje spektakl światła i cienia – jak tytułowy koncert organowy. Praca była wystawiana i reprodukowana w katalogu „Sztuka kochania…”.

„Prośba o księżyc” (2023) – monotypia Rafała Labijaka, olej na tekturze, 57 × 76 cm. Emocjonalny szkic – zapis chwili, który artysta wykorzystuje jako bazę do późniejszych obrazów; reprodukowana w katalogu „Sztuka kochania…”.

Grafika „Fatum” (1999) autorstwa Przemysława Tyszkiewicza. Akwaforta (monochromatyczna), 50 × 50 cm (kwadrat). Centralna postać nagiej kobiety wpisana w surrealny pejzaż pełen fantastycznych stworzeń i roślin; motyw słońca i kręgu sugeruje cykliczność życia i nieuchronność losu.

Grafika „Siedem Moich Żeber” (2011) autorstwa Przemysława Tyszkiewicza. Akwaforta (monochromatyczna), 50 × 50 cm (kwadrat). Centralna postać mężczyzny na tronie wśród mitycznych stworzeń (ptaki, ryby) i roślin; kompozycja o układzie gwiazdy, gęsty światłocień, symboliczny oniryzm.

Grafika „Dziki Łyk Pierwotnej Herbaty” (2014) autorstwa Przemysława Tyszkiewicza. Akwaforta i akwatinta na płycie miedzianej, 94 × 67 cm (poziom). Nad przestrzenią unoszą się grzyby – część z architektonicznymi detalami (pagoda) – pomiędzy którymi przemieszczają się dzikie psy/wilki; gęsty światłocień, surrealna symbolika.

Grafika „Meteorologia Przypadkowych Halucynacji” (2002) autorstwa Przemysława Tyszkiewicza. Akwaforta i akwatinta na płycie miedzianej, odbitka na papierze bawełnianym Zurkal, 94 × 67 cm (poziom). Realistyczna ciężarówka pod sklepieniem lewitujących grzybów; precyzyjna kreska, głęboki światłocień i wielowarstwowa symbolika.

Grafika „Statyka Głębin” (2004) autorstwa Przemysława Tyszkiewicza. Akwaforta i akwatinta na płycie miedzianej, odbitka na papierze bawełnianym Zurkal, 94 × 67 cm (poziom). Na ciemnym tle sofa i unoszący się nad nią koliber; po prawej skrętne wieże/kolumny. Mistrzowski światłocień, realizm detalu i oniryczna symbolika.

Grafika „O Świcie Zakwitł Czarny Ocean” (2002) autorstwa Przemysława Tyszkiewicza. Akwaforta i akwatinta na płycie miedzianej, odbitka na papierze bawełnianym Zurkal, 94 × 67 cm (poziom). Surrealna scena świtu: kwiaty wynurzające się z mroku, statek spleciony z roślinnością, smok i architektoniczna struktura niczym most/forteca; mistrzowski światłocień i gęsta symbolika.

Grafika „Kwiaty Nocy” (2002) autorstwa Przemysława Tyszkiewicza. Akwaforta i akwatinta na płycie miedzianej, odbitka na papierze bawełnianym Zurkal, 94 × 67 cm (poziom). Trzy świetliste kwiaty na tle nocnego nieba i sierpa księżyca; mistrzowski światłocień, precyzja detalu i oniryczna symbolika.

Grafika „Chabrowy Księżyc Pól Mrozowych” (2011) autorstwa Przemysława Tyszkiewicza. Akwaforta i akwatinta, 94 × 67 cm (poziom). Oniryczna scena: skrzydlata świnia, unoszące się zwierzęta i monumentalny byk na pierwszym planie; mistrzowski światłocień i gęsta symbolika.

Grafika „Serce Wrocławia” (2016) autorstwa Przemysława Tyszkiewicza. Akwaforta i akwatinta, 49 × 60 cm (pion). Monochromatyczne anatomiczne serce wypełnione motywami wrocławskiej architektury; mistrzowski światłocień i detale budujące oniryczny klimat miasta.

Grafika „Księżycowy Ogród” (2020) autorstwa Przemysława Tyszkiewicza. Akwaforta i akwatinta, 40 × 53 cm (pion). Oniryczna kompozycja łącząca realizm detalu (płatki, kolce róż) z mrocznym światłocieniem i bogatą symboliką.

Obraz „Jezioro Płaskie” (2024) autorstwa Piotra Trusika. Olej na płótnie, 21 × 30 cm (pion). Kameralna notatka malarska natury z Pleneru Jerzwałd 2024 — próba zatrzymania ulotnej gry światła, powietrza i czasu.

Obraz „Pamiątka” (2024) autorstwa Piotra Trusika. Olej na desce, 30,5 × 21 cm (poziom). Ulotna notatka malarska natury z Pleneru Jerzwałd 2024 — próba zatrzymania chwili, światła i pamięci widzenia.

Obraz „Zdarzenia” (2024) autorstwa Piotra Trusika. Olej na płótnie, 30 × 40 cm (pion). Malarska refleksja o wolności kobiet i decyzyjności o ciele: kontrast gęstej, obcej materii z delikatnością spojrzenia buduje niejednoznaczną narrację.