Krzysztof Stępniewski -„Sceny rodzaju męskiego”-WYSTAWA ONLINE

Wystawa się z dwóch części stanowiących jedną całość. Pierwsza część to  wielkoformatowe wydruki grafik,  trzy krótkie historyjki-panoramy, które znajdują się na drugim planie. Ukazują one w karykaturalnym tonie, stereotypowe zachowania przypisywane pewnym grupom mężczyzn. Wraz z rozwojem każdej z historii, stereotypy te zostają przetworzone, prowadząc płynnie do nieoczywistego finału. Posługując się narracją czysto wizualną, bez użycia treści językowej, Artysta zwraca uwagę na to, w jaki sposób, na podstawie pobieżnego rzutu okiem odbieramy sytuacje i zachowania, a także w jakim stopniu, nieodłącznie, na naszą opinię wpływają stereotypy. Bazując między innymi na własnych doświadczeniach, wyraża swój sprzeciw wobec konserwatywnego wizerunku „prawdziwego mężczyzny” i związanych z nim postaw – agresji, przemocy i nietolerancji.

Na pierwszym planie, w kontrze do czarno białych grafik w tle, znajduje się cykl obrazów olejnych. Przedstawione na nich fragmenty często zdekonstruowanego, nagiego ciała i twarzy, są anonimowe, wolne od norm i stereotypów zachowań związanych z płcią. Autor chciał, by stanowiły one pewną formę marzenia skłaniającego do medytacji i oddechu, w oderwaniu od uprzedzeń. W podsumowaniu swojej pracy magisterskiej pt. „Był/a/o sobie chłopiec”, Krzysztof Stępniewski pisze: „Bycie mężczyzną jest, a przynajmniej powinno być, zawsze kwestią wyboru. Męskości nie trzeba udowadniać, ani sobie ani komukolwiek innemu. Nie trzeba spełniać konkretnych norm i oczekiwań. Bycie mężczyzną zależy od tego czy człowiek się nim czuje, niezależnie od tego, czy jest cismężczyzną, transpłciowym mężczyzną, czy osobą genderfluid lub demigender. Takie podejście do percepcji płci tworzy nowe, równościowe standardy w miejsce tych, bazujących na dyskryminacji i męskiej dominacji. Na co dzień nie zdajemy sobie nawet sprawy, jak wiele aspektów życia i zjawisk z otaczającej nas rzeczywistości dzieje się właśnie pod wpływem binarnego podziału świata. Jak wiadomo, podziały zawsze były przyczyną sporów i konfliktów, a dyskusje dotyczące płci i seksualności od dawna budzą w Polsce największe emocje. […] Dlatego warto rozmawiać, edukować i tłumaczyć mimo spotykania się z wszechobecnym hejtem, który mam nadzieję z czasem, sam stanie się głosem mniejszości.”

Kolejną częścią wystawy jest cykl rysunków, zrealizowanych w ramach aneksu do dyplomu. Cykl nosi nazwę „Cytaty. Między draperią a studium postaci”.

Organiczne i wystudiowane części ciała, twarzy oraz draperii, wyłaniają się z surowej płaszczyzny podłoża, sprawiając wrażenie zastygłych w ruchu. Fragmentaryczny sposób przedstawiania ciała w  pracach Krzysztofa Stępniewskiego ma swoje źródło w fascynacji zdekompletowanymi antycznymi rzeźbami, a także niewykończonymi obrazami i rzeźbami renesansowymi. Widoczne na płytach linie tworzące siatkę, stanowią swoistą formę rusztowania, na którym budowane są postaci.