W dniu 16.05.2024 r. odbyło się otwarcie wystawy Play’s Station Rafała Labijaka w Galerii SoA. Wernisaż stanowił okazję do zapoznania się z twórczością poznańskiego artysty, którego dzieła zachwyciły wielu odwiedzających, dzięki niezwykłej sprawności ich wykonania oraz wyjątkowemu wyczuciu medium malarskiego. 

Kuratorka wystawy, Kama Zboralska, zadbała o to, by wystawa obejmowała szerokie spektrum twórczości artysty. Nie zabrakło pełnych zaangażowania rozmów i wymiany między entuzjastami sztuki. Przy lampce wina goście mieli możliwość podzielenia się swoimi spostrzeżeniami, interpretacją prezentowanych dzieł oraz nawiązania ciekawych kontaktów. Tytuł wystawy stanowi wskazówkę do tematyki podejmowanej przez Labijaka – ekspozycja eksplorowała problem wszechobecnej we współczesnym świecie elektroniki, co również inspirowało do rozmaitych refleksji. Obrazy znajdujące się na wystawie stanowią część słynnego cyklu Playbox, w którym Rafał Labijak ukazuje postaci zamknięte w opresyjnych, wręcz klaustrofobicznych przestrzeniach, w których ograniczeniem są de facto nie jedynie fizyczne ściany, lecz przede wszystkim ekrany i ich moc zawłaszczania naszej uwagi. Artysta tak wypowiedział się na temat podejmowanej przez siebie problematyki w wywiadzie z kuratorką:

„Zagrożeń dla wolności jest wiele, ostatnio pojawiły się kolejne. Narzędzia cyfrowe są jednymi z tych nowych urządzeń, które z własnej woli i jednocześnie z konieczności dopuszczamy do codzienności. Smartfony dały nam łatwy dostęp do wiedzy (albo pseudo-wiedzy). Ta potrzeba natychmiastowego dotarcia do informacji staje się uzależnieniem jak każde inne i w konsekwencji odbiera nam wolność.  Największym  jej zagrożeniem jesteśmy my sami – sami wtłaczamy się w skrzynkę zwaną  „Playboxem” i nie zamierzamy z niej się wydostać żyjąc w świecie ułudy”.

Oprawę muzyczną wydarzenia zapewnił zespół Plastiq Lole, który przedstawia swoje brzmienie w następujących słowach:

„Z dala od mainstreamowych nurtów Plastiq Lole tworzą muzykę wyłącznie na gitarę basową i wokal. Łamiąc konwencję jeden zespół – jeden styl, poruszają się na styku różnych kultur i nurtów. Czerpią inspirację ze wszystkiego, tworząc zupełnie nowe brzmienia. Gitarę basową traktują jak cały zespół, nie zważając na stereotypową funkcję tego instrumentu. Jedyne, co spaja ich twórczość, to oni sami”.